Walka z bulimią

Bulimia nervosa zwana również żarłocznością psychiczną jest jednym z typów zaburzeń odżywiania. Jej charakterystyczne objawy oscylują wokół kompulsywnego pochłaniania dużej ilości jedzenia, a następnie na próbach pozbywania się go z organizmu.

Na żarłoczność psychiczną cierpi około 15% nastolatków, z czego większość to dziewczęta. Ze względu na specyfikację tego zaburzenia łaknienia oraz popularność jego występowania od 1987 roku bulimia jest traktowana jako choroba o podłożu psychicznym. Dlatego też leczenie bulimii powinno odbywać się pod kontrolą oraz przy pomocy specjalisty.

Na czym polega bulimia?

Żarłoczność psychiczna charakteryzuje się częstymi, nawracającymi epizodami niepohamowanej potrzeby jedzenia. Bulimicy podczas epizodu tracą kontrolę nad procesem jedzenia i potrafią pochłonąć od kilku do kilkunastu tysięcy kalorii w ciągu godziny. Większość bulików jest świadoma swojego problemu. Chory nie jest jednak w stanie sam przerwać cyklu ani wyleczyć się bez pomocy specjalisty. Ataki bulimii mają różny przebieg. Niektóre osoby przygotowują się do epizodu wcześniej, robiąc zakupy, chomikujuje jedzenie. Są to jednostki, które potrafią częściowo kontrolować swoje emocje. Inni bulimicy pod wpływem nagłego impulsu objadają się spontanicznie w restauracjach, barach szybkiej obsługi czy sklepach. Również sam sposób jedzenia bywa różny. Nastolatkowie, którzy chowają chorobę przed rodzicami czy opiekunami, także znajomymi i rodzeństwem jedzą w ukryciu, sprzątają po sobie bardzo dokładnie, aby nie zostawić żadnego śladu. Czasami bulimicy jednak robią podczas epizodu ogromny bałagan, zaśmiecając całe swoje otoczenie oraz brudząc siebie, wręcz wcierając w siebie jedzenie.
Pokarmy wybierane przez bulimików najczęściej są wysokokaloryczne, papkowate, miękkie i kleiste. Jest to zazwyczaj niezdrowa żywność, słodycze, produkty mleczne. Kiedy jednak napad głodu jest nagły, rodzaj spożywanego pokarmu traci na znaczeniu. Bulimik jest w stanie zjeść wszystko, łącznie z rzeczami, których nie lubi, a nawet w skrajnych przypadkach może spożyć odpadki z kosza.
Z zakończeniem etapu wielkiego głodu przychodzi poczucie obrzydzenia do siebie i chęć pozbycia się całego pochłoniętego jedzenia z organizmu. Chory więc za pomocą środków przeczyszczających lub wzbudzając w sobie wymioty poprzez wkładanie palców, lub przedmiotów do gardła (np. łyżkę) oczyszcza swój żołądek.

Podłoże psychologiczne bulimii

Większość osób cierpiących na bulimię to kobiety, przeważnie w wieku nastoletnim. Bulimia współwystępuje z depresją oraz ma związek z wysokim narażeniem na stres. U chorych występuje niski poziom poczucia własnej wartości, nieadekwatna samoocena, niezadowolenie ze swojego wyglądu oraz lęk przed nabraniem wagi. Epizod żarłoczności psychicznej zazwyczaj poprzedzony jest sytuacją stresującą, wzrostem napięcia czy niepokoju. Wiele osób przed rozpoczęciem objadania się odczuwa także silny lęk i ma zwiększoną pobudliwość nerwową. Natomiast w trakcie jedzenia napięcie i stres zostają rozładowane, a chory staje się odprężony. Jest to jednak krótkotrwałe, gdyż zaraz po konsumpcji przychodzą kolejne negatywne myśli i emocje, poziom stresu wzrasta, a bulimik w obawie przed wzrostem wagi zaczyna panikować. Na tym etapie często odczuwane jest również obrzydzenie do siebie i swojego ciała, poczucie wstydu i winy. Często również padają obietnice poprawy. Jednak same obietnice nie wystarczą do wyleczenia bulimii.
Bulimia często występuje również z objawami anoreksji i wiąże się nie tylko ze zwracaniem pokarmu, zjedzonego podczas epizodu, ale także z restrykcyjnymi głodówkami.

Konsekwencje choroby

Bulimia najbardziej szkodzi układowi pokarmowemu. Natomiast długotrwała choroba może prowadzić do powikłań w całym organizmie. Objadanie się prowadzi do zaburzeń hormonalnych oraz problemów układu trawiennego. Bulimicy najczęściej cierpią ta wiotkość żołądka, uszkodzenie przełyku, nadżerki gardła i jamy ustnej uszkodzenie szkliwa, próchnica zębów czy zapalenie dziąseł. Są to efekt częstych wymiotów, podczas których kwasy żołądkowe przechodząc przez układ pokarmowy, w odwrotną stronę niż powinny, niszczą go. Żarłoczność psychiczna prowadzi również do utraty nawodnienia, zatem do wrzodów, przesuszonej skóry, problemów z cerą, obniżonej odporności. Mogą również występować powikłania w obrębie układu krążenia. Zaburzony poziom potasu wpływa na pracę układu krążenia i serca. Objawami tych zaburzeń często są duszności, omdlenia uczucie uścisku w sercu, bóle głowy. Przez stosowanie głodówek można doprowadzić do uszkodzenia zarówno ośrodkowego, jak i obwodowego układu nerwowego. Ponadto u kobiet bulimia często prowadzi do zaniku miesiączki a za tym do kłopotów z płodnością lub utrzymaniem ciąży. Dlatego zdiagnozowanie choroby jak najwcześniej, sięgnięcie po pomoc specjalistów i podjęcie leczenia bulimii, jest niezwykle ważne.

Rozpoznanie i leczenie bulimii

Walka z bulimią

Walka z bulimią – Stylek

Większość osób cierpiących na bulimię zgłasza się do lekarza pierwszego kontaktu lub lekarza specjalisty z dolegliwościami ze strony przewodu pokarmowego, zaburzeniami miesiączki bądź ze stanami lękowymi lub depresyjnymi. Dobry i wnikliwy specjalista rozpozna bulimię na podstawie kilku specyficznych kryteriów. Jednym z nich są nawracające epizody utraty kontroli nad ilością spożywanego jedzenia występujące częściej niż 2 razy w tygodniu przez okres co najmniej 3 miesięcy. Specjalista weźmie również pod uwagę stopień, w jakim osoba jest skoncentrowana na jedzeniu, pragnieniu oraz unikaniu pożywienia. Istotna będzie również samoocena pacjenta, to czy w adekwatny sposób postrzega swoje ciało oraz w jaki sposób o nie dba.
W leczeniu bulimii istotna jest współpraca z wieloma specjalistami, od lekarza pierwszego kontaktu, przez gastrologa, dietetyka, po psychiatrę i psychologa terapeutę.
Proces leczenia psychologicznego opiera się przede wszystkim na uświadomieniu pacjentowi choroby oraz na przedstawieniu jej możliwych dalszych konsekwencji. Celem leczenia jest rozpoznanie mechanizmów, które doprowadziły do choroby oraz znalezienie i nauczenie bulimika innych metod na radzenie sobie z problemami i stresem, oraz rozładowywanie napięcia. Istotna jest również nauka prawidłowego żywienia. Oprócz diety stworzonej przez specjalistę dietetyka, pacjent często proszony jest o prowadzenie dziennika żywienia, aby mógł widzieć i kontrolować ilość spożywanego przez siebie pokarmu. Leczenie bulimii polega jednak głównie na zastosowaniu odpowiednio dobranych technik psychoterapeutycznych https://psychoterapeuta-gdynia.pl/psychoterapia-mlodziezy/.
Terapia poznawczo-behawioralna jest jednym z częściej wypieranych typów terapii w leczeniu bulimii. Jest ona ograniczona w czasie i skoncentrowana na określonym celu. Opiera się ona na identyfikowaniu i podważaniu wzorców myślowych i przekonań, które są dysfunkcyjne i mogą wywoływać szkodliwe zachowania, w tym przypadku zachowania związane z jedzeniem. W terapii pacjent przy pomocy psychologa identyfikuje i uczy się zmieniać nieracjonalne myśli oraz uczy się zdrowych sposobów i nawyków na uwalnianie emocji.
W przypadku osób nieletnich dobrą formą terapii jest terapia rodzinna zwana też systemową, w której bierze udział nie tylko chory, ale również jego bliscy. Obecność rodziny w terapii jest niezwykle istotna, ponieważ wiele zaburzeń odżywiania wynika z napięcia i negatywnej relacji między dzieckiem a rodzicami. Dzięki terapii systemowej rodzina otrzymuje dodatkowe wskazówki do pomocy osobie chorej. Kiedy stan osoby chorej jest bardzo poważny, a zwykła terapia nie przynosi skutków, wskazana jest hospitalizacja.

 

Psychoterapia Gdynia – Barbara Wota
Hugo Kołłątaja 12B
81-332 Gdynia
+48 532 361 880
www.psychoterapeuta-gdynia.pl